برگزاری اولین نشست تخصصی از سلسله هم اندیشی «بریل و نیازهای اطلاعاتی»

مشاور فرهنگی انجمن نابینایان ایران به مناسبت روز «عصای سفید» به ایبنا گفت:عبدالملکی اجرای معاهده مراکش را مطالبه جدی جامعه نابینایان دانست و پیشنهاد کرد، کارگروه مشترک با همکاری سازمان بهزیستی و وزارت فرهنگ برای توقف بحران دسترسی نابینایان به کتاب تشکیل شود.حسین عبدالملکی، مشاور فرهنگی انجمن نابینایان ایران در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران‌ (ایبنا)، به‌مناسبت روز «عصای سفید» درباره وضعیت کنونی تولید کتاب برای نابینایان، گفت: با توجه به اینکه بیشتر منابع اطلاعاتی برای افراد بینا آماده شده است، کم‌بینایان و نابینایان در همه کشورها با مشکل عمیق فقر اطلاعاتی روبه‌رو هستند؛ این چالش جدی و مهم با شدت و ضعف‌های متفاوت وجود دارد؛ در‌حالی‌که می‌دانیم افراد در هر سن و موقعیتی باید به اطلاعات دسترسی داشته باشند.عبدالملکی با اشاره به یکی از کنفرانس‌های ایفلا با موضوع اهمیت دسترسی نابینایان به منابع اطلاعاتی، عنوان کرد: در این کنفرانس گفته شد، دسترسی به اطلاعات برای همه مردم خیلی مهم است؛ اما نابینایان به‌دلیل نبود منابع کافی به این منابع دسترسی ندارند و از فقیرترین گروه‌های جامعه در دسترسی به این منابع هستند.وی با بیان اینکه فقر اطلاعاتی موجب ایجاد فقرهای مضاعف بعدی در زندگی برای نابینایان می‌شود؛ بنابراین حساسیت‌های زیادی درباره آن وجود دارد، ادامه داد: در هر استان، نابینایان نخبه، وکیل، نویسنده، مترجم و ... زیادی داریم اما این افراد به منابع اطلاعاتی، دسترس‌پذیری زیادی ندارند و این مساله یک چالش بزرگ برای نابینایان به شمار می‌‌آید.طی دهه‌های اخیر نیز گستره دسترسی‌ها به شکل شدیدی افزوده شده و این نیازها تنوع پیدا کرده است، در گذشته نابینایان به سراغ یکسری مشاغل مشخص می‌‌رفتند ا برگزاری اولین نشست تخصصی از سلسله هم اندیشی «بریل و نیازهای اطلاعاتی»...

نابینایان در ایران و کژکارکردهای روز ایمنی عصای سفیدحسین عبدالملکیبه نقل از خبرگزاری ایرنا، حسین عبدالملکی در یادداشتی به مناسبت ۲۳ مهر مصادف با ۱۵ اکتبر (روز ایمنی عصای سفید) آورد:در چند روز اخیر، حال و هوای تماس‌‏ها و پیام‌‏هایم در نبود آزاردهنده واتساپ که هیچ پیام رسان داخلیِ دسترس پذیری نیز وجود ندارد که جای آن را برایم بگیرد، کاملاً عوض شده. تبریک، پشت تبریک، برای پیشواز روزی که هنوز نیامده که البته فلسفه و دلیل واقعی تبریکش نیز بعد از سال‏ ها همچنان برایم غیرقابل هضم و دارای علامت سوال بزرگی است؛ آکنده از اشارت‏ های ریز و درشت به توانمندی‏ های نابینایان و نشاندن این افراد بر مرتبه قدسیت بی‏ حد و حصر، که حتی اگر بر رفیع‏ ترین کرسی تخیل هم جلوس کنی، باز غیرقابل باور، و هضمش سخت است؛ و البته دعوت برای برنامه‏‌های پُرشمار در گرامی‌داشت این روز.امسال سعی کردم از دعوت کنندگان هر مراسم، کلیتی از برنامه و به اصطلاح سین مراسم را بپرسم. طبق معمول سخنرانی چند مسئول و رئیس انجمن ها، چند برنامه موسیقایی و دکلمه‌‏ای و بعضاً تقدیر از چند نابینا و تنگش احتمالاً پذیرایی و ناهاری البته با چاشنی حضور پرشمار خیرین که زینت بخش بسیاری از این مراسم‏ هستند؛ و حتی گاهی تعدادشان چند برابر مدعوین نابیناست!به مانندِ سال‏ های پیش، نشست‏ های نیز برگزار می‏ شود؛ نشست‏ هایی با برخی از مسئولین برای طرح دغدغه‏‌ها و مشکلات نابینایان که صد البته بعضاً تشابه و تجانس چندانی بین افراد مدعو با حوزه کاری آن مسئول محترم نبود.به یاد سال‏ های قبل افتادم که شاعر نابینا را به دیدار قانونگذار بردند و نویسنده را به دیدار مسئول ورزشی و بعضاً هم قرعه فال در همین جلسات نامتجانس به نام این کمترین هم می‏ افتاد؛ و صد البته برگزاری اولین نشست تخصصی از سلسله هم اندیشی «بریل و نیازهای اطلاعاتی»...